Основные разделы
П'янства, цемра ды разбой,
Ад гарэлкі шмат бяды...
Вось што піша дзядзька «Свой»
Нам з Прылуцкай Слабады.
Парсюка ці, можа, свінку
(Нешта мне не ў галаве)
Прадаў сёлета на рынку
З гэтай вёскі чалавек.
Ад гарэлкі шмат бяды...
Вось што піша дзядзька «Свой»
Нам з Прылуцкай Слабады.
Парсюка ці, можа, свінку
(Нешта мне не ў галаве)
Прадаў сёлета на рынку
З гэтай вёскі чалавек.
«Без струманту
і вошы не заб'еш» —
Вось лозунг баявы
за тэхніку
мінуўшчыны вашывай!
А гадавалі мы іх
на сабе ж,—
Здавалася,
не знішчыць
і машынай.
і вошы не заб'еш» —
Вось лозунг баявы
за тэхніку
мінуўшчыны вашывай!
А гадавалі мы іх
на сабе ж,—
Здавалася,
не знішчыць
і машынай.
Зелень з чырванню ў размове:
Май да нас прыйшоў у госці,
Не дарэмна й вы, панове,
Зелянееце ад злосці.
Модлы шліце матцы боскай,
Бо трашчыць ланцуг іржавы:
Нашых спеваў адгалоскі
Далятаюць да Варшавы.
Май да нас прыйшоў у госці,
Не дарэмна й вы, панове,
Зелянееце ад злосці.
Модлы шліце матцы боскай,
Бо трашчыць ланцуг іржавы:
Нашых спеваў адгалоскі
Далятаюць да Варшавы.
Зайшоў у тэатр раз і бачу я —
Нейкая морда сабачая
Сядзіць, выскаляецца ў ложы.
Валачашчая, думаю, можа,
Трэба прагнаць. Падыходжу я бліжай —
Бурчыць мой выжал.
«Ах! каб цябе, кажу, воўк!..»
Нейкая морда сабачая
Сядзіць, выскаляецца ў ложы.
Валачашчая, думаю, можа,
Трэба прагнаць. Падыходжу я бліжай —
Бурчыць мой выжал.
«Ах! каб цябе, кажу, воўк!..»
Калі ў краме ёсць нястача,
Дык «усушка» там, няйначай,
Ці «утруска», ці мо «мышы» —
Так заўсёды ў актах піша.
На «усушку» ўсе зладзеі
Ускладаюць шмат надзеі:
Дык «усушка» там, няйначай,
Ці «утруска», ці мо «мышы» —
Так заўсёды ў актах піша.
На «усушку» ўсе зладзеі
Ускладаюць шмат надзеі:
Нас не любяць, нас баяцца
Поп кудлаты і кулак,
Бо рашыў за працу ўзяцца
Камсамольскі маладняк.
Сцёпка некалі на пана
Працаваў, як чорны вол,
А сягоння сын Сцяпана
Запісаўся ў камсамол.
Поп кудлаты і кулак,
Бо рашыў за працу ўзяцца
Камсамольскі маладняк.
Сцёпка некалі на пана
Працаваў, як чорны вол,
А сягоння сын Сцяпана
Запісаўся ў камсамол.
Я ў мастацкім агародзе
Толькі марная трава.
А якая? Смех, дый годзе:
Я — пякучка-крапіва.
Я расту вось тут пад плотам
I не так даўно ўзышла,
А ўжо многім абармотам
Рукі-ногі папякла.
Толькі марная трава.
А якая? Смех, дый годзе:
Я — пякучка-крапіва.
Я расту вось тут пад плотам
I не так даўно ўзышла,
А ўжо многім абармотам
Рукі-ногі папякла.
На свой лёс марскія нетры
Глуха скардзяцца скале,
I гранітныя ў Ай-Петры
Леглі складкі на чале.
У салёнай белай пене
Шэпты галькі навакол,
Бы Манахава маленне
Ціха падае на дол.
Глуха скардзяцца скале,
I гранітныя ў Ай-Петры
Леглі складкі на чале.
У салёнай белай пене
Шэпты галькі навакол,
Бы Манахава маленне
Ціха падае на дол.
У некаторых раёнах БССР план
нарыхтоўкі і вывазкі лесу знахо-
дзіцца пад пагрозай зрыву. Раён-
ныя кіраўнікі не прымаюць канк-
рэтных захадаў у дачыненні
да зрыўшчыкаў плана.
нарыхтоўкі і вывазкі лесу знахо-
дзіцца пад пагрозай зрыву. Раён-
ныя кіраўнікі не прымаюць канк-
рэтных захадаў у дачыненні
да зрыўшчыкаў плана.
Па шумнай люднай вуліцы
Пясняр ідзе...
То к вуглу ён прытуліцца
I стане дзе,
То крокамі ўжо шпаркімі
Бяжыць-ляціць,
То сочыць ён за хмаркамі —
Ўгару глядзіць.
Пясняр ідзе...
То к вуглу ён прытуліцца
I стане дзе,
То крокамі ўжо шпаркімі
Бяжыць-ляціць,
То сочыць ён за хмаркамі —
Ўгару глядзіць.
Пан клапоціцца на «Крэсах».
Аб чыіх жа інтарэсах?
Можна бачыць і сляпому —
Не аб нашых жа, вядома.
Воўчы зуб не памагае,
Дык палітыка другая
У яго як бач паспела —
Хвост пусціць лісіны ў дзела;
Аб чыіх жа інтарэсах?
Можна бачыць і сляпому —
Не аб нашых жа, вядома.
Воўчы зуб не памагае,
Дык палітыка другая
У яго як бач паспела —
Хвост пусціць лісіны ў дзела;
Нам памятны дваццаты год
I Беларусь пад панскім гнётам;
Таптаў зямлю шляхецкі бот,
Палітую крывёй і потам.
Але народа вольны дух
Скарыць не здолеў вораг прагны:
Героя смерць раджала двух,
Пайшлі на бой лясы і багны.
I Беларусь пад панскім гнётам;
Таптаў зямлю шляхецкі бот,
Палітую крывёй і потам.
Але народа вольны дух
Скарыць не здолеў вораг прагны:
Героя смерць раджала двух,
Пайшлі на бой лясы і багны.
Не губі сябе, дзяўчына,
Не йдзі замуж за «саўчына»,
Ох, не йдзі!
Ён кахае скрозь кабету
Афіцыйна па дэкрэту,—
Ой, глядзі!
I цалуе, небараку,
Толькі ў планавым парадку,
Акурат,
Не йдзі замуж за «саўчына»,
Ох, не йдзі!
Ён кахае скрозь кабету
Афіцыйна па дэкрэту,—
Ой, глядзі!
I цалуе, небараку,
Толькі ў планавым парадку,
Акурат,
Я часцяком яго ў карчме,
Бывала, спатыкаў пад мухай.
«Ну, што ты, браце, ачумеў?
Пакінь ты піць, прашу, паслухай!»
I чуў адказ: «Ну як не піць?
Вакол няпраўда, здзекі, гора.
Як бедны люд яшчэ цярпіць!
А я гатоў бы выпіць мора».
Бывала, спатыкаў пад мухай.
«Ну, што ты, браце, ачумеў?
Пакінь ты піць, прашу, паслухай!»
I чуў адказ: «Ну як не піць?
Вакол няпраўда, здзекі, гора.
Як бедны люд яшчэ цярпіць!
А я гатоў бы выпіць мора».
I кім жа яны, і чаму ж яны
Так бязлітасна перагружаны?
Не адказныя, не начальнікі,
А пакутнікі-сумяшчальнікі.
З імі добра мяне пазнаёмілі!
Яны стогнуць і ў Мінску і ў Гомелі,
Так бязлітасна перагружаны?
Не адказныя, не начальнікі,
А пакутнікі-сумяшчальнікі.
З імі добра мяне пазнаёмілі!
Яны стогнуць і ў Мінску і ў Гомелі,
