Родная мова, цудоўная мова!
Ты нашых думак уток і аснова!

Матчын дарунак ад самай калыскі,
ты самацветаў яскравая нізка.

Кожны з іх барвы дзівосныя мае,
вечным агнём зіхаціць - не згарае.

Ты мне заўсёды была дапамогай,
дзе б і якой ні хадзіў я дарогай.

Чую ў табе перазвоны крыніцы,
чую ў табе і раскат навальніцы,

чую павевы зялёнага бору,
водгулле працы у родным прасторы.

Кожнай драбнічкай ты варта пашаны,
кожнае слова вякамі стварана.

І на вякі яно жыць застаецца,
вечнае так, як народнае сэрца.

1966