Жывеш не вечна, чалавек, —
Перажыві ж y момант век!

Каб хвалявалася жыццё,
Каб больш разгону ў ім было,
Каб цераз край душы чуццё
Не раз, не два пайшло.

Жыві і цэльнасці шукай,
Аб шыраце духоўнай дбай.

I ў напружэнні паўнаты
Свайго шырокага жыцця
Без болю, ціха зойдзеш ты
Ў краіну забыцця.