У Віцебску
Опубликовал: Admin
7-10-2020, 04:25
Просмотров: 877
Комментарии: 0
Сінее высокі абрыў.
На кручы стагоднія дрэвы.
Над імі паводка зары,
Вятроў несціханых напевы.
Тут спяць, на ўзбярэжжы
Дзвіны, кутузаўскія ветэраны,
Салдаты Айчыннай вайны:
Героі-байцы, партызаны.
Сінее высокі абрыў.
Стаіць абеліск на вяршыні.
На ім у праменнях зары
Арол свае крылы раскінуў.
Mo камень ён гэты хацеў
Падняць з плеч кургана-магілы
Ці з сдавай да сонца ляцець,—
Ды толькі не здужалі крылы.
I ён кіпцюры свае ўбіў
У помнік, абліты зарою;
Раскінуўшы крылы, застыў
На варце спачыўшых герояў.
Таму тут ніякай парой
Сцярвятнік-крумкач не бывае,
Усе буры ідуць стараной,
Усе хмары курган абмінаюць.

1947
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь. Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Другие новости по теме:
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.