Паэма Янкі Купалы "Тарасава доля".
Паэму «Тарасова доля» вялікі пясняр беларускага народа прысвяціў свайму ўкраінска му сабрату па пяру Тарасу Шаўчэнку. Паэма была напісана ў тысяча даевяцьсот трыццаць дзевятым годзе.
У аснове сюжэта твора — жыццё Тарасі Шаўчэнкі ад нараджэння і да смерці. Вось яі апісвае Купала час, у які нарадзіўся ўкраінск паэт:
Як раджала яго маці, —
Не свяцілі зоры,
Зубы скаліла няволя,
Хахатала гора.
Цяжкім, гаротным было дзяцінства ў Тара са. Толькі ўзняўся на ногі — адразу «панш чына, батрацтва». 3 юначых гадоў давялос: падстаўляць спіну катам. Тут жа аўтар дае наі зразумець, што такім было дзяцінства не тольк ў Тараса, гэта лёс усіх дзяцей украінскага бя^І няцтва. Ды не толькі украінскага Шаўчэнкі, Купала ўспамінае і сваё, такое ж гаротнае і, здавалася, беспрасветнае:
Я таксама нарадзіўся
Ў ланцугах пад царам.
Спапяліў бы ту часіну,
Каб я яюг, пажарам.
Купала з любоўю апісвае ў творы прыга-жосць роднай прыроды, якая ў далекія часы прыгону, калі Тарасу даводзілася праходзіць па нашай зямлі, спачувала хлопцу-ўкраінцу.
Бясконца захапляецца аўтар і самім Тарасам, яго чулай душой і сэрцам, што не захацела скарыцца панам. Колькі ні білі паны Тараса, колькі ні катавалі, не змаглі забраць скарб, падораны хлопцу Богам, — яго песню, яго слова:
Пайшло слова Тарасова
Горда, непакорна,—
Знайшла водклік яго песня
У людзей прыгонных.
I пайшло Тарасова слова далёка, пачулі яго абяздоленыя людзі не толькі Украіны, але і' Расіі, і Беларусі. Пачулі і сталі дабівацца леп-шата жыцця.
Заканчваецца паэма гімнам новаму жыццю, Янка Купала захапляецца дасягненнямі "Украіны таго часу, калі пісалася паэма. Куш радуе, што людзі сталі вольнымі, сталі жыі лепш:
Ані слез піых, ані гора,
Ні цара, ні пана!
Эх, Кабзар, каб ты збудзіўся,
На. Украіну глянуў!..
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь. Мы рекомендуем Вам
зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.