Зелень з чырванню ў размове:
Май да нас прыйшоў у госці,
Не дарэмна й вы, панове,
Зелянееце ад злосці.

Модлы шліце матцы боскай,
Бо трашчыць ланцуг іржавы:
Нашых спеваў адгалоскі
Далятаюць да Варшавы.

Наш запал і гарт юнацкі
Вам сягоння сэрца кроіць.
Ці казаў вам пан Бернацкі
Пра тутэйшыя настроі,

Што калгаснікі з Бабоўні,
Парабкі яго былыя,
Напісалі ліст «любоўны»,
Ад якога пан той вые?

Як пагналі вас мы кіем,
Зажылі рубцы на целе,
Зноў з «найсвентшым» папам Пiем
«Ратаваць» вы нас хацелі.

Папа Пій, «намеснік бога»,
З генералам ў дружбе цеснай
Мовай маўзера святога
Абяцаў нам рай нябесны.

Не малыя ж мы ўжо й самі:
Рай будуем свой без «папы»,
I паслалі папу к... маме —
Прэч ад нас «святыя» лапы!

Чорных дзён мы не забылі,
Не вярнуць іх больш сутане:
Кол асінавы забілі —
Здань мінулага не ўстане.

1930