Жыў на вёсцы кулачок,
А ў яго — каровы.
У саўгасе ж быў бычок —
Завадскі, здаровы!

Яшчэ ёсць у кулачка
Шмат чаго багата;
У яго была й дачка —
Гладкая, Агата.

Закахаўся у дачку
Кіраўнік саўгасу.
А чаго ж глядзець бычку?
Ён не траціў часу.

Покуль кляўся кіраўнік
У каханні шчырым,
Дык кароў кулацкіх бык
Пакахаў з чатыры.

Пахаджае па дварэ
Маладзец рагаты,
З кулака ён не бярэ
Аніякай платы.

Задаволена раве
Рызыкант-асілак,—
У рагатай галаве
Не шукаць памылак.

Хай працуе ён здароў,
Хоць у дзесяць столак,
Хай кахае больш кароў
Ды прыгожых цёлак.

Вось наконт кіраўніка
Погляд болей строгі:
Ён — ці сябар кулака,
Ці мо бык бязрогі,

Што кулацкі цягне воз
Дый не разумее.
Хай накруцяць яму хвост,
Хто круціць умее!

1929