Трыпціх
Опубликовал: Admin
7-10-2020, 04:26
Просмотров: 1172
Комментарии: 0
Журавінамі плача восень,
апавіўся тугою абшар.
Я не ведаю, можа, здалося,−
незвычайна баліць душа.

Апавіўся тугою абшар,
а верасень сэрца калечыць.
Незвычайна баліць душа,
быццам цісне нешта на плечы.

А верасень сэрца калечыць,
пальцамі жоўтых кляновых лістоў.
Быццам цісне нешта на плечы,
галаву схіляе на дол.


II

Ой, туга! Хай ляціць з журавамі,
хай на ніцыя лозы туга ляціць.
Нас жыццё віратлівае вабіць
і спяваць будзе з намі ў трысці.

Хай на ніцыя лозы туга ляціць,
доля наша павінна быць з намі.
І спяваць будзе з намі ў трысці
між сцюдзёна-ліловых туманаў.

Доля наша павінна быць з намі,
бо дагэтуль яе не было.
Між сцюдзёна-ліловых туманаў
апране нас сваім крылом.


III

Каля возера, пушчы зымшалай
я на пасту калісьці ганяў.
Мне здавалася: жоўкне памалу
і засохне прыбалотны хмызняк.

Я на пасту калісьці ганяў,
дзераза пасцілалася ў ногі.
…І засохне прыбалотны хмызняк,
калі песня журбу не прагоніць…

Дзераза пасцілалася ў ногі,
вецер сыпаў лістоту далоў.
Калі песня журбу не прагоніць,−
яе не адкіне далонь!

1923
Уважаемый посетитель, Вы зашли на сайт как незарегистрированный пользователь. Мы рекомендуем Вам зарегистрироваться либо войти на сайт под своим именем.
Другие новости по теме:
Информация
Посетители, находящиеся в группе Гости, не могут оставлять комментарии к данной публикации.