Основные разделы
Маладыя гады,
Маладыя жаданні!
Ні жуды, ні нуды,
Толькі шчасце кахання.
Маладыя жаданні!
Ні жуды, ні нуды,
Толькі шчасце кахання.
«Плакала лета, зямлю пакідаючы...»
Опубликовал: Admin
7-10-2020, 04:25
Просмотров: 1138
Комментарии: 0
Комментарии: 0
Плакала лета, зямлю пакідаючы;
Ціха ліліся слязінкі на поле.
Але прыгожаю восенню яснаю
Там, дзе упалі яны, вырасталі
Ціха ліліся слязінкі на поле.
Але прыгожаю восенню яснаю
Там, дзе упалі яны, вырасталі
Ты ночкаю каляднай варажыла
І ў воду воск напоўправідны ліла,
Цікавячы, што выхадзіла мне:
Курганчык... белы крыжык... так, магіла!
У гэты рок я буду ўжо ў труне.
І ў воду воск напоўправідны ліла,
Цікавячы, што выхадзіла мне:
Курганчык... белы крыжык... так, магіла!
У гэты рок я буду ўжо ў труне.
«Я, бальны, бясскрыдлаты паэт...»
Опубликовал: Admin
7-10-2020, 04:25
Просмотров: 889
Комментарии: 0
Комментарии: 0
Я, бальны, бесскрыдлаты паэт,
Помню, раз пазабыў сваё гора, -
Гэта чуда зрабіў Ваш прывет.
Помню, раз пазабыў сваё гора, -
Гэта чуда зрабіў Ваш прывет.
A чалом, чалом, мае госцейкі,
Сабірайцеся на бяседачку,
Ha бяседачку ў хату новую,
Ў хату новую — сасновую,
Сабірайцеся на бяседачку,
Ha бяседачку ў хату новую,
Ў хату новую — сасновую,
Так цёпла цэлы дзень было,
Што дзед – i той сцягнуўся з печы,
Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,
I грэў пад старай світкай плечы.
Што дзед – i той сцягнуўся з печы,
Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,
I грэў пад старай світкай плечы.
Зірнуў, як між валос, між хмар калматых, цёмных
Чырвоны маладзік
I ўраз згадаў мне рад уздыхаў прыглушоных,
I мук любоўных крык,
Чырвоны маладзік
I ўраз згадаў мне рад уздыхаў прыглушоных,
I мук любоўных крык,
Ад спомінаў дзіцячых лет
Ў маёй душы астаўся след.
Я помню, як бывала рада
Мае сэрца плітцы шакалада,
Ў маёй душы астаўся след.
Я помню, як бывала рада
Мае сэрца плітцы шакалада,
Сосны, елі, хвоя, хвошчы,
Цёмны мох.
Чую я - лясун касматы
Цёмны мох.
Чую я - лясун касматы
Мая душа, як ястраб дзікі,
Што рвецца ў неба на прастор,
Вартуе вольных птушак крыкі, —
Што рвецца ў неба на прастор,
Вартуе вольных птушак крыкі, —
Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць.
Маркотна між іх я хаджу адзінок,
Аж бачу - мне сіняй галоўкай ківае
Наш родны, забыты ў цяні васілёк.
Маркотна між іх я хаджу адзінок,
Аж бачу - мне сіняй галоўкай ківае
Наш родны, забыты ў цяні васілёк.
Народ, Беларускi Народ!
Ты - цёмны, сляпы, быццам крот.
Табою ўсягды пагарджалi,
Цябе не пушчалi зь ярма
Ты - цёмны, сляпы, быццам крот.
Табою ўсягды пагарджалi,
Цябе не пушчалi зь ярма
Разгулялася вясёлая мяцель,
Прабудзіўся, ў поле кінуўся Падвей.
Ў галаву яму ударыў снежны хмель, -
І не змог ён бурнай радасці сваей.
Прабудзіўся, ў поле кінуўся Падвей.
Ў галаву яму ударыў снежны хмель, -
І не змог ён бурнай радасці сваей.
Дзякуй, пане, бо пазнаў ад вас i я, –
Не на трох кiтах трымаецца зямля.
Згода, згода, бо здаецца неяк мне,
Што стаiць яна на нашай жа сьпiне.
Не на трох кiтах трымаецца зямля.
Згода, згода, бо здаецца неяк мне,
Што стаiць яна на нашай жа сьпiне.
