Основные разделы
Тут само жыццё нас кліча
Пару слоў сказаць пра Крычаў
Ды аб тэй цікавай рэчы,
Як там доктар хворых лечыць.
Галава! Калаццё!
Канчае жыццё
Чалавек без пары...
Пару слоў сказаць пра Крычаў
Ды аб тэй цікавай рэчы,
Як там доктар хворых лечыць.
Галава! Калаццё!
Канчае жыццё
Чалавек без пары...
Да літаратурных спрэчак
Адзін аж лезе, здэцца, з скуры,
Даводзячы патрэбнасць «буры»
I «націску» ў літаратуры;
Другі баіцца, мусіць, буры:
Даводзіць ён, што лепей крышку
Адзін аж лезе, здэцца, з скуры,
Даводзячы патрэбнасць «буры»
I «націску» ў літаратуры;
Другі баіцца, мусіць, буры:
Даводзіць ён, што лепей крышку
Заядлы ігрок і упарты
Гітлер — фашысцкі пёс.
Паставіў усё ён на карту —
Гонар дзяржавы, свой лёс.
Гітлер — фашысцкі пёс.
Паставіў усё ён на карту —
Гонар дзяржавы, свой лёс.
Быў хлопчык як хлопчык —
Гуляў сабе, рос,
Не думаў да часу
Пра будучы лёс,
Меў шмат закадычных
Адданых сяброў,
Гусей з імі пасвіў
I нават кароў,
Гуляў сабе, рос,
Не думаў да часу
Пра будучы лёс,
Меў шмат закадычных
Адданых сяброў,
Гусей з імі пасвіў
I нават кароў,
Пачуў раз нейк шаноўны тата,
Што сын кагось з апошніх лае слоў,
I тату прыліла адразу к твару кроў,—
Ён да дзяцей заўсёды строгі надта:
Злавіў ды сырамятным паскам
Давай па чым папала ляскаць:
Што сын кагось з апошніх лае слоў,
I тату прыліла адразу к твару кроў,—
Ён да дзяцей заўсёды строгі надта:
Злавіў ды сырамятным паскам
Давай па чым папала ляскаць:
Каласіцца на палетку
Жыта ды пшаніца;
Так на ўзмежку добра ўлетку
Пад іх шэпты спіцца.
Аграном сніць сон прыгожы,
Але той парою
Наваліліся на збожжа
Чэрві з машкарою.
Жыта ды пшаніца;
Так на ўзмежку добра ўлетку
Пад іх шэпты спіцца.
Аграном сніць сон прыгожы,
Але той парою
Наваліліся на збожжа
Чэрві з машкарою.
На нас узнімаюцца рыцары ночы,
Іх сочаць у цьме нашы зоркія вочы:
Хай точыць ім сэрца зялёная злосць,—
Па смерць сюды прыйдзе няпрошаны госць.
Як ворану вышай арла не лятаць,
Так ворагу нашай зямлі не таптаць.
Іх сочаць у цьме нашы зоркія вочы:
Хай точыць ім сэрца зялёная злосць,—
Па смерць сюды прыйдзе няпрошаны госць.
Як ворану вышай арла не лятаць,
Так ворагу нашай зямлі не таптаць.
На Берлінскім кірмашы
Многа кветак для душы...
Для тае душы, што з цела
Ў рай да бога паляцела.
Многа кветак для душы...
Для тае душы, што з цела
Ў рай да бога паляцела.
Каб прыкрасіць крыху справы
Гітлераўскай банды,
У Берліне ёсць плюгавы
Доктар прапаганды —
Недалужнае стварэнне,
Карлік і крывеша,
Але брэша з захапленнем,
Несціхана брэша.
Гітлераўскай банды,
У Берліне ёсць плюгавы
Доктар прапаганды —
Недалужнае стварэнне,
Карлік і крывеша,
Але брэша з захапленнем,
Несціхана брэша.
1. Савецкі грамадзянін
Ох, скарэй жа, ліга «Час»,
Ты ратуй, галубка, нас
I з савецкіх устаноў
Пагані ты ўсіх «паноў»,
Што «не маюць» заўжды часу,
Абслужыць працоўных масу,
Толькі любяць свае стаўкі
I даюць удзень дзве спраўкі.
Ох, скарэй жа, ліга «Час»,
Ты ратуй, галубка, нас
I з савецкіх устаноў
Пагані ты ўсіх «паноў»,
Што «не маюць» заўжды часу,
Абслужыць працоўных масу,
Толькі любяць свае стаўкі
I даюць удзень дзве спраўкі.
А няхай ты праваліся! —
Вось парадкі завяліся:
Дзе ні сунься, так і знай —
Ўсюды ў лапу дай ды дай...
Нек таму ўжо з месяц будзе
За зямлю я быў на судзе,
Дык каб ёю заўладаць,
Мне прыйшлося ў лапу даць.
Вось парадкі завяліся:
Дзе ні сунься, так і знай —
Ўсюды ў лапу дай ды дай...
Нек таму ўжо з месяц будзе
За зямлю я быў на судзе,
Дык каб ёю заўладаць,
Мне прыйшлося ў лапу даць.
I. Парад крыжаносцаў
За Брусель і за Парыж,
За Белград і за Афіны,
За пажары, за руіны
Начапіў ім Гітлер крыж.
(Крыж жалезны — ганьбы знак,
За Брусель і за Парыж,
За Белград і за Афіны,
За пажары, за руіны
Начапіў ім Гітлер крыж.
(Крыж жалезны — ганьбы знак,
— Ну як жа, кумка, маецца? —
Кума ў кумы пытаецца.
— I не пытайся лепш, кума:
Цяпер жа, ведаеш сама,
Што дзень пражыў, то й дзякуй богу;
Кума ў кумы пытаецца.
— I не пытайся лепш, кума:
Цяпер жа, ведаеш сама,
Што дзень пражыў, то й дзякуй богу;
Аж дрыжыць сяло ад крыку —
Гэта дзеляць сенакос,
Дык сабраўся сход вялікі,—
Дай і я ўваткну свой нос.
Можа, й мне дадуць кусочак,
Гэта дзеляць сенакос,
Дык сабраўся сход вялікі,—
Дай і я ўваткну свой нос.
Можа, й мне дадуць кусочак,
Да 23 красавіка 1932 г.
На замораных гнядых,
Сам непадкаваны,
Едзе крытык малады
З пугай дратаванай.
Воз нялёгкі па гразі
Па калодкі грузне:
— Гэй, папутнік, не бузі!
Шавялі, саюзнік!
На замораных гнядых,
Сам непадкаваны,
Едзе крытык малады
З пугай дратаванай.
Воз нялёгкі па гразі
Па калодкі грузне:
— Гэй, папутнік, не бузі!
Шавялі, саюзнік!
